Ενημέρωση μελών 05.10.2018

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Η υπογραφή της Σύμβασης Μετόχων και της Σύμβασης Πωλήσεως ποσοστού 66% της ΔΕΣΦΑ Α.Ε. που έλαβε χώρα την 20 Ιουλίου 2018, φέρνει μια ελληνική Εταιρία, όπως ο ΔΕΣΦΑ, πιο κοντά στην ιδιωτικοποίηση.

Κατά τους τελευταίους μήνες είχαμε διάφορες συναντήσεις με φορείς. Συγκεκριμένα:

• την 30/05/2018, μετά τη συμμετοχή μεγάλου μέρους των μελών του ΠΣΕΦΑ στην προκηρυγμένη από τη ΓΣΕΕ πανεργατική απεργία και στην πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε συνάντηση με τον Πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, κ. Ξενόφο, με την υποστήριξη συναδέλφων που παραστάθηκαν έξω από τα γραφεία του Υπερταμείου. Στη συνάντηση αυτή λάβαμε ακόμη μια φορά τη διαβεβαίωση ότι η Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ προτίθεται να έχει ρόλο διαμεσολαβητή προκειμένου να πραγματοποιηθεί μία συνάντηση του ΠΣΕΦΑ με την Κοινοπραξία, προκειμένου να συζητηθούν θέματα που αφορούν στους εργαζόμενους εργολαβικούς. Δεν έχουμε λάβει, προς το παρόν, κάποια πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση από το ΤΑΙΠΕΔ.
• την 01/06/2018 συναντηθήκαμε με τον Υπουργό Ενέργειας, ο οποίος, παρά τη σαφή διατύπωση των αιτημάτων και των θέσεων του ΠΣΕΦΑ, περί άμεσης μετατροπής των συμβάσεων του συνόλου των εργολαβικών εργαζομένων σε συμβάσεις Αορίστου Χρόνου με τη ΔΕΣΦΑ Α.Ε.. Η θέση του Υπουργείου ήταν ότι, εφόσον θα λάμβανε από τη Διοίκηση του ΔΕΣΦΑ ενημέρωση - πρόταση μετά από σχετική μελέτη, θα επεδίωκε τη σύναψη συμβάσεων Αορίστου Χρόνου για όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος του εργολαβικού προσωπικού. Δεν έχουμε λάβει, έως σήμερα, καμία περεταίρω ενημέρωση.
• την 03/07/2018 και μετά από αίτησή του ΠΣΕΦΑ, διενεργήθηκε συμφιλιωτική συνάντηση μεταξύ του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΣΕΦΑ με τη Διοίκηση της ΔΕΣΦΑ Α.Ε. που εκπροσωπήθηκε από νομικούς συμβούλους και συμμετοχή μελών του ΔΣ του ΣΕΔΕΣΦΑ. Στη συνάντηση αυτή που συντονιζόταν από τον ΓΓ του Υπουργείου Εργασίας κ. Α. Νεφελούδη, παρουσιάστηκε η πραγματικότητα που βιώνουμε ως εργαζόμενοι σε εργολάβους. Η σχέση της Εταιρίας με το εργολαβικό προσωπικό που απασχολείται σε αυτή, όπως εκφράστηκε διά των εκπροσώπων της, δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα και αυτό έγινε κατανοητό από όλους τους παρευρισκόμενος στη συνάντηση αυτή.
• Την ίδια ημέρα 03/07/2018 μέλη του ΔΣ του ΠΣΕΦΑ παρευρέθηκαν στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής με θέμα ημερήσιας διάταξης τη συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις - Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας - Ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων - Επιτροπεία ασυνόδευτων ανηλίκων και άλλες διατάξεις». (2η συνεδρίαση-ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων) με ομιλία και δευτερολογία της Προέδρου του ΔΣ ΠΣΕΦΑ. Ενδεικτικά ειπώθηκαν τα εξής: «Οι συμβάσεις που συνάπτουν οι εργαζόμενοι με εταιρείες εργολάβων, προκειμένου να παρέχουν υπηρεσίες τεχνικής και διοικητικής υποστήριξης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παραπέτασμα, το οποίο κρύβει, στην πραγματικότητα, εργασιακές σχέσεις εξαρτημένης εργασίας με τους πραγματικούς εργοδότες.

Αυτές οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας έχουν πολλά αρνητικά αποτελέσματα, όπως μη απόδοση αποζημιώσεων σε περίπτωση συνταξιοδότησης, ανυπαρξία εργασιακών δικαιωμάτων, μη αναγνώριση προϋπηρεσίας, απουσία προοπτικών επαγγελματικής και μισθολογικής εξέλιξης και συγχρόνως, επιτείνει την παρουσία εργαζομένων «δύο ταχυτήτων», σε πολλές από τις εταιρείες [..] Η άποψή μας είναι ότι πρέπει να τεθεί ένα συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο για να εξασφαλίζεται το σύνολο των εργαζομένων που δουλεύουν σε κάθε εταιρεία και να σταματήσει αυτή η κατάσταση των εργολαβιών.

Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι Αορίστου Χρόνου με τον πραγματικό εργοδότη και οι Συμβασιούχοι Ορισμένου Χρόνου, δηλαδή εργασιακό προσωπικό, δεν ανήκουν στην ίδια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας- μάλλον, οι δεύτεροι δεν έχουν καν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας-, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα τοξικό περιβάλλον στις εταιρείες, στις οποίες εργαζόμαστε». Στη δική της ομιλία η Υπ. Εργασίας κ. Αχτσιόγλου ανέφερε τα εξής, σχετικά με το θέμα των εργολαβιών: «Το τρίτο ζήτημα που θα αναφέρω, είναι σε σχέση με τις εργολαβίες. Θα ξεκινήσω από κάτι βασικό, στο πλαίσιο της οικονομικής ελευθερίας. Η σύμβαση έργου που την έχει θεσπίσει ο νομικός μας πολιτισμός και το δίκαιο μας, στο πλαίσιο της οικονομικής ελευθερίας, έχει μια πολύ μεγάλη διακριτότητα από τη σύμβαση της μισθωτής εργασίας. Η σύμβαση έργου που κάνω με έναν εργολάβο, λέει ότι εμένα τον αναθέτοντα με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, εγώ δεν έχω έλεγχο στον τρόπο που υλοποιείται το έργο, δεν έχω διευθυντικό δικαίωμα, δεν σου επιβάλλω ωράριο, δεν σου επιβάλλω κανόνες, εμένα με ενδιαφέρει μέσα σε μια ορισμένη χρονική περίοδο να μου παραδοθεί το αποτέλεσμα. Το λέω προφανώς, λίγο σχηματικά για να συνεννοηθούμε. Η τεράστια διαφορά από τη μισθωτή εργασία είναι το διευθυντικό δικαίωμα, δηλαδή ότι στην μισθωτή εργασία ο εργοδότης ελέγχει, επιβάλλει κανόνες, ελέγχει το χρόνο, ελέγχει τον τόπο, δίνει οδηγίες για την εκτέλεση του έργου και δεν τον ενδιαφέρει απλώς και μόνο το αποτέλεσμα. Δεν είναι μόνον το ζήτημα του χώρου λοιπόν, το που υλοποιείται το έργο και το που υλοποιείται η μισθωτή εργασία. Είναι κυρίως, το ζήτημα του διευθυντικού δικαιώματος. Άρα, η σύμβαση έργου ως νομική κατασκευή, υπάρχει για να καλύψει αυτές τις περιπτώσεις της οικονομικής δραστηριότητας και καταρχήν, από μόνη της, δεν είναι κάτι κακό. Είναι κακή, όταν αρχίζει να καλύπτει πλασματικά συμβάσεις μισθωτής εργασίας. Δηλαδή, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει μισθωτή σχέση, εμφανίζεται μια σχέση εργολαβική, προκειμένου κυρίως να αποφύγει εργατικό κόστος, να μειώσει παραγωγικό κόστος ο αναθέτων το έργο.

Ο νομικός χαρακτηρισμός - εδώ είναι που έχουμε ένα πρόβλημα στις παρατηρήσεις που τέθηκαν - το αν κάτι είναι σύμβαση έργου ή σύμβαση εργασίας, δεν είναι δουλειά του νομοθέτη. Δεν είναι δουλειά του νομοθέτη να πει το τάδε πράγμα είναι σύμβαση έργου ή σύμβαση εργασίας, αυτό είναι δουλειά του δικαστή. Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα, που μάλλον έχουμε και τη μεγάλη διαφωνία. Είναι δουλειά της δικαστικής λειτουργίας, να πει εάν αυτή η συγκεκριμένη σχέση που βλέπω μπροστά μου, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι μισθωτή εργασία και ψευδώς ονομάστηκε εργολαβία και άρα, πρέπει να εφαρμοστούν οι κανόνες της μισθωτής εργασίας.

• τη 19/07/2018 και στη συνέχεια την 30/07/2018 και εν όψει συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας, υποβάλλαμε δύο φορές υπόψιν της Διοίκησης υπομνήματα με τις θέσεις του ΠΣΕΦΑ, προκειμένου να λάβουν γνώση και θέση επ' αυτών τα μέλη του ΔΣ της ΔΕΣΦΑ Α.Ε.
• την 07/09/2018, ύστερα από πρόσκληση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας, παρευρεθήκαμε στη συζήτηση που διενεργήθηκε στο ΕΑΚ Θεσσαλονίκης, με ομιλητή τον Άρη Καζάκο. Στη συζήτηση έγινε παρέμβαση από πλευράς μας και οι εκπρόσωποι των άλλων σωματείων ενημερώθηκαν για τις σχέσεις εργασίας μέσω εργολάβων στον ΔΕΣΦΑ και την επιτακτική ανάγκη να βρεθεί πολιτική λύση, αφού όπως φαίνεται τα κενά στην εργατική νομοθεσία δεν επιτρέπουν τη νομική λύση.
• την 02/10/2018, το ΔΣ του ΠΣΕΦΑ συναντήθηκε με μέλη του ΔΣ ΣΕΔΕΣΦΑ και συμφωνήθηκε η συμπαράταξη σε κοινό αγώνα για τα αιτήματα που ψηφίστηκαν στην Κοινή Γενική Συνέλευση της 17ης Μαΐου 2018.

Θεωρούμε ότι δώσαμε σε όλους τους «εμπλεκόμενους», «υπευθύνους» και «αρμόδιους» την ευκαιρία να κατανοήσουν τα αιτήματά μας, αλλά τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται. 

Καλούμε τα μέλη του ΠΣΕΦΑ σε συσπείρωση και επαγρύπνηση

αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή.